کاخ جشنواره فجر

بسم الله....

نمیدانم امسال تازه مد شده یا من تا به حال متوجه ش نبودم! 

منظورم فرهنگ واژه هایی چون "کاخ" جشنواره و "ردکارپت" ی که فرش زیر پای اسطوره های! سینمای مردمی! ایران می شود. 

کاخ و فرش قرمز ، و هزار و یک چیز دیگر که در جشنواره های خارجی هست و هنوز خیلی هایشان را نتوانسته اند برای جشنواره ی فجر خودمان بازآفرینی کنند!

فرایند اسطوره  سازی و ستاره سازی در سینمای جهان ، چیزی نیست که کسی بتواند انرا انکار کند یا از ان اظهار بی اطلاعی کند. در جهان غربی که اساسا خدایی برای پرستش وجود ندارد و انسان کاملی نیز برای خود متصور نیستند، به اسطوره هایی از نوع سینما پناه می اورند! و در کاخی که برای خدایان سینما می سازند ، سوپراستارها را پرستش می کنند. 

در واقع مردم را به پرستش خدایانی مشغول می کنند تا خودشان از دلارهای سیاهی که از قبل همین خدایان به جیب می زنند، مردم دیگرملت ها را که به خدای انها ایمان ندارند سلاخی کنند! 

ما چرا انقدر اصرار داریم که از کاخ و ردکارپت انها و همه چیزانها استفاده کنیم؟ 

چرا اصرار داریم کاری کنیم که می دانیم به نتیجه نمی رسد؟ در کشمکش فرهنگ سنتی ایرانی و فرهنگ غربی، ما  غربی نخواهیم شد، و فرهنگ خودمان را هم از دست خواهیم داد... 

علاوه بر همه ی اینها، حرف زدن از کاخ و اسطوره هایی که هیچ ربطی به ملت ما ندارند ، درست در زمان سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، از ان حرفهایی است که درد دارد...

انجمن بی سواد ها...

بسم الله

ما خیلی بی سوادیم! بماند که از همان دانشگاههایی که شما برایمان درست کردید مدرک گرفتیم! از همان جایی که حتی خودتان حاضر نیستید تویش درس بخوانید و ترجیح می دهید بروید ینگه ی دنیا عشق و حال! 

وقتی یک نفر توهین می کند، یعنی از حرفهای حق طرف مقابلش اتش گرفته است! خوشحالیم که حرفهایمان انقدر مورد توجهتان بوده است! 

ما بی سوادیم! اما دولتی که وزیر فرهنگش ، مدیرانی را منصوب می کند، که فیلمی مثل خانه ی پدری را رفع توقیف می کنند، و به ازادی در رسانه و سینما افتخار می کند ، و خود را حلقه به گوش من تبع مدیریتی خویش تصور می کند، از همه بی سواد تر است! 

پ.ن : لطفا اگر سوات ! دارید، از محتوای فیلمهایی که اکران می کنید هم دفاع کنید. باتشکر!! 

ققنوس / دوشنبه ۱۴ بهمن ماه

بسم الله

"یک زمانی مدیرانی بودند، که آمدند خیلی فیلمها را توقیف کردند، بعد ما امدیم سرکار! و همه ی فیلمهای توقیفی مدیران قبلی را پخش کردیم! دیدید که آسمان به زمین نیامد! پس باید قضاوت را به مردم واگذار کرد، هنرمند را آزاد گذاشت ، و سانسور را برداشت! " 

این سخنان گهر بار یکی از مدیران سینمایی سالهای گذشته ی این مملکت بود! که دیشب در برنامه ی ققنوس که به مناسبت جشنواره ی فجر هرشب، پخش می شود، ایراد شد!

ایشان یا نمی فهمند یا خودشان را به نفهمی زده اند!

بی فرهنگی ، ویروس انفلوانزا نیست که در عرض یک ماه نیمی از جمعیت یک منطقه را درگیر کند و به کشتن بدهد! 

این بزرگوار! که روزی سکان دار بخشی از سینمای این کشور بوده اند، ایا انتظار داشته اند که با اکران یک فیلم مثلا درباره ی دختران فراری، به ناگاه از فردا همه ی دخترها از خانه فرار کنند! و اینکه این اتفاق نیافتاده است ، نشان می دهد که فیلم تاثیر بدی نداشته ، و مردم خودشان فهمیده اند!!!

آسمانی که ایشان منتظر بوده اند، بعد از اکران فیلم ها به زمین بیاید، در طول یک شبانه روز به زمین نمی آید، بلکه شاید سی سال و یا به اندازه ی یک نسل طول بکشد...

وقتی ما فیلمی درباره ی روابط ازاد جنسی ، طلاق ، دختران فراری ، قتل ، روسپی گری ، اعتیاد ، و مواردی از این دست را می سازیم و به خورد مخاطب می دهیم، انتظار وقوع نتایجش را باید در نسل بعد داشته باشیم! 

سینما حتی اگر شان ترویجی نیز نداشته باشد ( که قطعا دارد) شان عادی سازی دارد! یعنی به مرور چیز هایی را که قبلا ضدارزش بوده اندو تقبیح می شده اند به امری عادی تبدیل می کند! 

کم کم شاهد شنیدن این جملات هستیم که : 

طلاق یه چیز عادی ه! فلانی و فلانی توی فامیل طلاق گرفتن! خیلی دوستانه، نمردن که! پس منم..

یا اینکه : مگه اون که راحت باهمه رفیق! بود همه جور مهمونی ام میرفت، مرد؟! مگه من از محدود کردن خودم به کجا رسیدم؟! بذار بچه ام راحت باشه...

و غیره! 

و حالا باید از این دوستان! پرسید چرا انقدر که به فکر اسیب شناسی مشکلات جامعه هستند، محض رضای خدا یک بار اشتباها، سعی نمی کنند الگوسازی کنند؟!! 

چرا اسم فیلم هایی که سراسرش چرک و کثافت و گناه است را فیلم اجتماعی می نامند؟!! 

چرا از خودشان نمی پرسند، دلیل قهر مردم باسینما چیست؟!!! ایا انها مقصر نیستند؟!

تحول در سینمای ایران

بسم الله

این اغوش بازی که دولت و سینما گران برای هم گشوده اند، و این قربان صدقه رفتن ها ، و اشتی سینما!!! با مردم و دولت ! را خیلی خوشبینانه نگاه نمی کنم! 

نه سینماگران ما کسانی اند که به همین راحتی اغوش بر کسی بگشایند! نه دولت روحانی کسی است که به همین راحتی باج بدهد!

 اخر این عشقولانه دولت و سینما به انجا میرسد که همدیگر را ریشخند می کنند به سمت من و شما لبخند ژوکوند می زنند و در نهایت کار خودشان را می کنند! 

پ.ن : این هنرمندان بزرگواری که اصرار دارند هنر سفارشی نباشد و جوشش درونی هنرمند، پس بی زحمت مارا مجبور نکنید درونیاتتان را تحمل کنیم! و پول ساختن درونیاتتان را هم خودتان بپردازید نه از جیب مردم... 

سال تحویل سینمای ایران!

بسم الله...

این روز ها ، صدا و سیما از جشنواره ی فجر به نام "سال تحویل سینمای ایران " نام می برد! و آشتی مردم با سینما ها! گرچه که همیشه از چنین تعابیری برای جشنواره ی فجر استفاده می شده است، اما لمسال انگار تاکید بیشتری بر آن می شود!  انگار قرار است که شاهد تحول بیشتری در سینما باشیم! 

وقتی جشنواره ی فجر را از دوره ی بیستم تا سی ام بررسی می کنیم، با کمی جستجو و دقت نظر، می توانیم به تحلیل نسبتا خوبی از فضای مدیریت فرهنگی کشور در ده-دوازده سال گذشته برسیم! 

تحلیلی که کمک می کند تا به پیش بینی خوبی از جشنواره ی امسال دست بیابیم.

سالهایی در جشنواره بوده است که به خاطر مدیریت خاص ان سالها، شاهد فیلم های وزین تر و اکثرا دارای فضای دینی هستیم. اثاری که بسیاری از انها جزو فیلمهای ماندگار تاریخ سینمای ایران شده اند، 

و اگر خوب نگاه کنیم معمولا پس از چند دوره جشنواره از این دست، ناگهان به دوره ای میرسیم که پر از اثاری است که به نظر توقیفی می ایند! انگار که بخواهند هرفیلمی که در مدیریت قبلی به سطل زباله ریخته شده را بازیابی کنند! و اتفاقا می بینیم که بهترین فیلم و کارگردان ان سالها، بعدا سر از جشنواره های خارجی در میاورد، و فیلمهای نامطلوبی از لحاظ فرهنگی اجتماعی دینی از وی می بینیم. 

نه اینکه بخواهیم بگوییم جشنواره های خارجی لزوما، اتفاق ناخوشایندی است، اما وقتی رنگ و بوی سرسپردگی خودباختگی و بی فرهنگی به خود می گیرد، تعبیر دیگری پیدا می کند! 

گرچه که در سالهای اخیر و در دولت دهم، شاهد مدیریت فرهنگی قوی ای بر سینمای ایران نبودیم، با اینکه اصحاب سینما ، هر آنچه که دوست داشته اند بر پرده ی سینما و بر روی انتن تلویزیون رها کرده اند، اما ، صرف اسما اصولگرا بودن دولت دهم، و اتفاقات سیاسی اخیر کشور، فرصت خوبی برای بروز بداخلاقی های بیش از حد جماعت دایم معترض سینماگر شده است! 

و حالا با روی کارامدن دولتی که سیاست هایش به اصلاحات نزدیک است، فرصتی است تا خشم مثلا فروخورده ی چندساله را رها کرده و عقده گشایی کنند! 

و دقیقا به همین علت است که در جشنواره ی امسال بازهم شاهد بازیابی سطل زباله ی فیلم های توقیفی هستیم! 

و به خاطر همین است که امسال قرار است سال تحویل سینمای ایران باشد...

و بازهم برای همین است که دوست دارند اینطور القا کنند که سال اشتی است! ظاهرا قرار است که حسابی از خجالت سالهای دور از خانه!!! در بیایند! 

و بازهم در این بین، حقوق ملتی پایمال می شود که کسی داعیه دار دفاع از فرهنگ دینی از بین رفته ی انها بر پرده ی سینما نیست. 

و کسی نیست تا بگوید، تا کی اکثریت محقی مجبور خواهند بود ، فرهنگ اقلیت زیاده خواه از خود راضی ای را به جای فرهنگ اصیل اسلامی -ایرانی به خورد نسل آینده بدهند؟!