این روزها..

بسم الله

این روزها از ان روزهایی است که دوست دارم با عجله بعد از کلاس، بدوم بیایم فولاد.. پله ها را یکی در میان کنم... در را باز کنم و توی جاکفشی دنبال کفش هایت بگردم... تو از اتاق سرک بکشی... و به سمت من بدوی... و تنگ بغلت کنم.....

باهم برویم توی یک جایی که خلوت تر است... و پشت در ، من زار بزنم از درد هایی که می کشم و محرمی نیست تا بگویمشان...و تو نگاهم کنی... و من به کشور دست هایت پناهنده بشوم تا ابد...

هنوزهم گاهی زیر پنجره ی فولاد میایستم و بغض میکنم...حتی نگهبان فولاد هم که هر دفعه به من گیر می داد مرا یاد تو میاندازد...

دارم از درد می میرم.... و این را تو دانی و من...