من - تو ی همیشگی
پنجشنبه, ۱۷ فروردين ۱۳۹۶، ۱۰:۴۲ ق.ظ
بسم الله
دلم برای روزهای روشن اسفند تنگ شده....روزهایی که صبحش آفتاب جور دیگری میتابد و روزهایش تار نیست.
اما روزهای فروردین همیشه روزهای سبز من اند...
روزهایی که همیشه طلایی اند..
روزهایی که توی تپه های پرچمن دانشکده تربیت بدنی یا دانشکده فیزیک مینشستیم و به شعاع های طلایی خورشید لای درخت ها نگاه میکردیم...
و بعد بیست فروردین که میشد همیشه میرفتیم سالگرد اقا سید مرتضی...
وبعدش هم به یاد همان روز با هم پیوند خوردیم....
دلم برایت و برای بیست فروردینت که همیشه به یاد تو میگذرد تنگ شده ... گرچه که خاطرات شیرین تلخ شده هم لابه لای تار و پود فروردین ها نهفته است..
نمیدانم خاطره ی خوبی که بعدا با یاداوریش به اشک مینشینی ، بازهم جزو خاطرات خوب محسوب می شوند یا نه...
اما من دوست دارم فروردین ها همیشه با همین طعم به خاطر بیاورم...
با طعم چشم های اقا سیدمرتضی...
و بعد با طعم چیزهایی از جنس ذوق ها .
روزهای روشن فروردین که جنب و جوش ها همه با حال پیاده روی توی اتوبان و چمن های دانشکده تربیت بدنی و درخت های پشت امفی تئاتر دانشکده فیزیک و تالار همایش وزارت کشور است....
خاطره های فروردین همگی باهم قاطی میشوند و توی قلبم به لبخند تبدیل می شوند....
امسال فروردین ماه را به تو نزدیکم....
میتوانم توی ساعت بین کلاسها بیایم بهت سر بزنم....
دلم برای روزهای روشن اسفند تنگ شده....روزهایی که صبحش آفتاب جور دیگری میتابد و روزهایش تار نیست.
اما روزهای فروردین همیشه روزهای سبز من اند...
روزهایی که همیشه طلایی اند..
روزهایی که توی تپه های پرچمن دانشکده تربیت بدنی یا دانشکده فیزیک مینشستیم و به شعاع های طلایی خورشید لای درخت ها نگاه میکردیم...
و بعد بیست فروردین که میشد همیشه میرفتیم سالگرد اقا سید مرتضی...
وبعدش هم به یاد همان روز با هم پیوند خوردیم....
دلم برایت و برای بیست فروردینت که همیشه به یاد تو میگذرد تنگ شده ... گرچه که خاطرات شیرین تلخ شده هم لابه لای تار و پود فروردین ها نهفته است..
نمیدانم خاطره ی خوبی که بعدا با یاداوریش به اشک مینشینی ، بازهم جزو خاطرات خوب محسوب می شوند یا نه...
اما من دوست دارم فروردین ها همیشه با همین طعم به خاطر بیاورم...
با طعم چشم های اقا سیدمرتضی...
و بعد با طعم چیزهایی از جنس ذوق ها .
روزهای روشن فروردین که جنب و جوش ها همه با حال پیاده روی توی اتوبان و چمن های دانشکده تربیت بدنی و درخت های پشت امفی تئاتر دانشکده فیزیک و تالار همایش وزارت کشور است....
خاطره های فروردین همگی باهم قاطی میشوند و توی قلبم به لبخند تبدیل می شوند....
امسال فروردین ماه را به تو نزدیکم....
میتوانم توی ساعت بین کلاسها بیایم بهت سر بزنم....
