نوشتن پیش از موعد!

بسم الله...

یک وقت هایی حس هایی است که به سراغ آدم میایند... گاهی هم کلمات بالای سر آدم شلوغ می کنند...

این گاه ها و این وقت ها...اگر نتوانی کلمات را  بنویسی شان... یا در را به روی احساست باز کنی، همینطور ول معطل روی هوا می مانند...

پیر می شوند و خاک می خورند...افسردگی می گیرند...

گریه می کنند...

حالا که تو نیستی..

اما برای اینکه کلماتم خاک نخورند و از غصه نمیرند برایت می نویسم...

یک روز که خودت آمدی ، همه شان را بخوان....

کاغذ ، خانه ی موقت کلمات است...

منتظر می مانند تا به آغوش مخاطبشان پرتاب شوند...