دنیایی دیگر
بسم الله
احساس میکنم همیشه کارهام توام با یه عصبیت خاصی بوده ...یه عجله یه هول ... یه چیز خاصی که زودتر تمومش کنم برم سر کار بعدی...
به خاطر همین نه هیچکاری خوب از اب درمیاد و نه خود ادم از کاری که داره میکنه لذت میبره
درست اینه که تو اهنگ مورد علاقه ات غرق بشی بدون اینکه صدای محیطو بشنوی بعد با ارامش و طمانینه و لذت قلمو رو روی کاغذ حرکت بدی ...و بعد اجازه بدی خودش مسیر خودش رو تعیین کنه... هیچکس بهتر از خود اثر هنری نمیدونه که چه طور باید خلق بشه...پس بهتره دستت اجازه بده که اون مسیر خودشو طی کنه...
من گاهی وقت ها که دارم اینطوری کار میکنم احساس میکنم توی یه تپه بلند مشرف به دریا نشستم و باد میاد و من دارم کار میکنم ودیگه متوجه اتفاقات اطرافم نیستم....
با خودم قرار گذاشتم هرموقع که خسته بودم رو به نوشتن اختصاص بدم... اون موقع هایی که انقدر خسته ایم که هیچ کار مفیدی ازمون برنمیاد و انقدر هم خسته نیستیم که نتونیم هیچ کاری بکنیم... بهترین کارها اونان که مستمر انجام بشن... همیشه و در طولانی مدت .... اینجوری حتما یه اتفاق مثبت میافته...
همه مون کلی وقت تلف شده توی زندگی مون هست که هیچ کاری نمیکنیم و انقد کوچیکن که متوجه نمیشیم داریم هیچ کاری نمی کنیم. همون موقع ها ست که زندگی ادمها ساخته میشه... همون کارهایی که توی اون وقت های کوچولو کوچولو می کنیم یه روز یه جاتلنبار میشه و یه اتفاق بزرگ میافته.
یکی دیگه از لذت های زندگی سر و کله زدن و غرق شدن توی دنیای کتاب هاست.... من به تعداد کتابهایی که توی عید خوندم احساس میکنم مسافرت رفتم و با ادمهای جدید اشنا شدم بدون اینکه از جام تکون بخورم!
و زندگی کردن توی یه دنیای جدید خیلی لذت بخشه.
